Degenberg Hefe Weissbier

Αγαπημένο μου μπυρολόγιο ημέρα 617, Degenberg Hefe Weissbier, Γερμανική weiss μπύρα με 5,3% αλκοόλ! Παράγεται στην καρδιά της Βαυαρίας, για την ιδρυθείσα το 1548, Degenberg Weissbier, την πρώτη παγκοσμίως ζυθοποιία σταρένιας μπύρας! Σήμερα, συσχετίζουμε τη weiss μπύρα κυρίως με τη Βαυαρία, όπου γίνεται πάντα με μαγιά για ales. Όμως η γεωγραφική προέλευση της σύγχρονης weissbier πιθανότατα ξεκινά τον 12ο ή τον 13ο αιώνα στη Βοημία στη σημερινή Τσεχική Δημοκρατία, από όπου σταδιακά μεταφέρεται στη γειτονική Βαυαρία. Εκεί, το 1520, η οικογένεια Degenberg, μια δυναστεία ευγενών από το χωριό Schwarzach, κατάφερε να αποκτήσει από την κυρίαρχη δυναστεία Wittelsbach της Βαυαρίας την αποκλειστική και διαρκή άδεια να παράγει weiss μπύρες, παρότι οι σταρόμπυρες τεχνικά παραβίαζαν τον νόμο του 1516 περί καθαρότητας του ζύθου ο οποίος επιτρέπει μόνο κριθάρι, λυκίσκο, μαγιά και νερό για την παραγωγή μπύρας (Reinheitsgebot).

Προς απογοήτευση των Δουκών της Βαυαρίας, ωστόσο, αυτό το προνόμιο ζυθοποίησης, που χορηγήθηκε στους Degenberg σε αναγνώριση των υποτελικών υπηρεσιών τους, αποδείχθηκε ότι απέφερε περισσότερα κέρδη από ό, τι αναμενόταν. Και δεν έφτανε μόνο αυτό, όλο και περισσότερο σιτάρι κατέληγε στους φούρνους της ζυθοποιίας των Degenberg, αντί στους φούρνους παραγωγής ψωμιού, σε βαθμό που ο Wittelsbach δούκας, Albrecht V, αναγκάστηκε το 1567 να δηλώσει πως η μπύρα από σιτάρι είναι «ένα άχρηστο ποτό που ούτε τρέφει ούτε δίνει δύναμη, αλλά μόνο ενθαρρύνει τη μέθη», κατηγορώντας συστηματικά την παραγωγή σταρένιας μπύρας!

Δυστυχώς γι 'αυτόν, σύμφωνα με τους κανόνες της φεουδαρχικής εθιμοτυπίας, δεν μπορούσε να αναιρέσει την εξαίρεση  για την οικογένεια Degenberg από τη δρακόντεια απαγόρευση του. Το 1602, ωστόσο, οι Δούκες της Βαυαρίας στάθηκαν τυχεροί. Εκείνη τη χρονιά, ο Hans Sigmund της οικογένειας Degenberg πέθανε χωρίς να ορίσει κληρονόμους. Αυτό σήμαινε ότι ο Δούκας Wittelsbach Maximilian θα μπορούσε τελικά να ανακτήσει το δικαίωμα παραγωγής μπύρας σιταριού, κάτι που έκανε αμέσως, σπεύδοντας να την παρασκευάσει σε καθεστώς μονοπωλίου για τον εαυτό του και τους κληρονόμους του. Αυτό το μονοπώλιο weiss μπύρας διήρκεσε περίπου 200 χρόνια, μέχρι το 1798, όταν πολλά μοναστήρια και ζυθοποιίες έλαβαν άδεια παραγωγής weissbier. Ο λόγος ήταν ότι οι μπύρες σιταριού εκείνη την περίοδο είχαν βγει εκτός μόδας και η μειωμένη ζήτηση είχε επιφέρει απώλειες για τις ζυθοποιίες των Wittelsbach.

Έτσι οι δούκες της Βαυαρίας προσέφεραν τα δικαιώματα παραγωγής weissbier για πώληση ή μίσθωση σε διάφορα ζυθοποιεία, τόσο πολιτικά όσο και μοναστικά, σε μη αποκλειστική βάση. Όπως αποδείχθηκε, κανένα από αυτά δεν μπόρεσε να ανατρέψει την κατάσταση, καθώς η ζήτηση για weissbier παρέμεινε πτωτική. Τον 19ο αιώνα, εν μέρει λόγω των βελτιώσεων στις τεχνικές παρασκευής ζυθοποιίας, οι βαυαρικές lagers κέρδιζαν στην ποιότητα και είχαν γίνει πολύ πιο ανταγωνιστικές με τη weissbier. Μέχρι το 1872, οι δούκες τελικά εγκατέλειψαν το πάλαι ποτέ χρυσορυχείο της weissbier και πώλησαν τα δικαιώματα σε έναν τολμηρό ζυθοποιό που ονομάζεται Georg Schneider, ο οποίος αγόρασε την Weisses Brauhaus, την παλιότερη ζυθοποιία σταρένιας μπύρας στο Μόναχο καταφέρνοντας σταδιακά να διατηρήσει την παράδοση παραγωγής weissbier!

Αφήνοντας τα ιστορικά στοιχεία ας περάσουμε στα της Degenberg Hefe Weissbier. Το χρώμα της είναι ξανθό θολό με πυκνό, συνεκτικό, λευκό αφρό μέσης διάρκειας. Τα αρώματά της είναι απαλά, τυπικά της κατηγορίας, μπανάνας και γαρύφαλλου. Το σώμα της είναι γεμάτο με μέση ανθράκωση. Η γεύση της είναι γλυκιά, φρουτώδης, ευκολόπιοτη, με απαλές νότες μπανάνας και μαγιάς. Τέλος η επίγευσή της είναι γλυκιά, μέσης σχετικά διάρκειας με έναν ελαφρώς όξινο χαρακτήρα.

Πηγή : beerandbrewing.com