Tynt Meadow
Αγαπημένο μου μπυρολόγιο ημέρα 555, Tynt Meadow, Αγγλική
μοναστηριακή, Trappist, strong dark ale, μπύρα με 7,4% αλκοόλ από το Αβαείο των
Τραππιστών μοναχών του Mount St. Bernard στο Leicestershire της κεντρικής
Αγγλίας. Πρόκειται το μοναδικό
Αγγλικό μοναστήρι κι ένα εκ των δεκατεσσάρων παγκοσμίως μοναστηριών, που έχουν
το δικαίωμα να παράγουν αυθεντική Trappist μπύρα.
Η ονομασία της
μπύρας προέρχεται από το λιβάδι στο οποίο εγκαταστάθηκαν οι μοναχοί το 1835. Παρότι
ανέκαθεν ζούσαν με τον κανόνα του Αγίου Βενέδικτου, έναν τρόπο ζωής που
συνοψίζεται από το σύνθημα Ora et labora - «Προσευχή και Εργασία», προσπαθούσαν να κερδίσουν τα προς το ζην με την ξυλουργική,
την κεραμική, τη βιβλιοδεσία και την παραγωγή κεριών, αλλά ποτέ δεν είχαν ασχοληθεί
με την παραγωγή μπύρας. Το κύριο έργο της κοινότητας τους ήταν πάντα η
καλλιέργεια της γης. Οι κιστερκιανοί ήταν πάντα αγρότες. Στις αρχές του
εικοστού πρώτου αιώνα, έγινε όλο και πιο προφανές ότι η γεωργία δεν ήταν πλέον
βιώσιμη στο όρος St. Bernard. Οι εξελίξεις στη σύγχρονη γεωργία, σε συνδυασμό
με τη σταθερά χαμηλή τιμή του γάλακτος, καθιστούσαν δύσκολη την κερδοφορία από την
εκμετάλλευση της γαλακτοπαραγωγής. Έτσι το 2013 άρχισαν να εξετάζουν το άνοιγμα
ενός ζυθοποιείου, αφού έκλεισαν το γαλακτοκομικό τους αγρόκτημα όταν έγινε
οικονομικά μη βιώσιμο. Επισκέφθηκαν άλλα ζυθοποιεία Trappist - των οποίων οι
μπύρες θεωρούνται από τις καλύτερες στον κόσμο - ως μέρος της έρευνάς τους και
διεξήγαγαν την πρώτη πειραματική παρασκευή τους την Ημέρα του Αγίου Λουτγκάρδου
(St Lutgard's Day), ενός Άγιου γνωστού για τη κατανάλωση μόνο ψωμιού και μπύρας
κατά τη διάρκεια των νηστειών!
Η
ετικέτα της Tynt Meadow σχεδιάστηκε από τους ίδιους τους μοναχούς και βασίζεται σε ένα
κιστερκιανό γραπτό του δωδέκατου αιώνα, από έναν από τους πρώτους μοναχούς της μονής,
ο οποίος ήταν γνωστός καλλιτέχνης, τον Anselm Baker. Χρησιμοποιήθηκε μια πένα φτερού
για να σχεδιάσουν το λογότυπό του ζυθοποιείου τους, ένα σκίτσο των μυτερών παραθύρων
που χαρακτηρίζουν την εκκλησία της μονής.
Περνώντας στα της
μπύρας, για την παρασκευή της χρησιμοποιείται αγγλικό κριθάρι, αγγλικός λυκίσκος,
κι ένα αγγλικό στέλεχος ζύμης. Υπόκειται σε 2 ζυμώσεις, με την πρώτη ζύμωση να
λαμβάνει χώρα στη δεξαμενή, και τη δεύτερη στο μπουκάλι. Σύμφωνα με τους μοναχούς
πρέπει να φυλάσσεται σε δροσερό, σκοτεινό, και ήσυχο (!!!) μέρος.
Έχει χρώμα της
σκουροκόκκινο, (μαόνι) με ελαφρώς μπεζ, κρεμώδη και συνεκτικό αφρό, ατίθασο
στην αρχή αφού με το άνοιγμα ξεχύθηκε από τη φιάλη, όμως με το που σερβιρίστηκε
στο ποτήρι αποδείχθηκε όχι και τόσο μεγάλης διάρκειας. Στη μύτη διακρίνονται
πραγματικά υπέροχα, μεθυστικά αρώματα καβουρδισμένης βύνης, καραμέλας βουτύρου,
με νότες αποξηραμένων φρούτων, σταφίδας και σύκου. Το σώμα της είναι γεμάτο με
μεσαίας έντασης ανθράκωση. Στο στόμα, η γευστική εμπειρία είναι φοβερή,
πραγματικά απολαυστική γεύση, πλούσια, κυρίως γλυκιά και ελάχιστα πικρή,
βυνώδης, με νότες καραμέλας, καφέ, μελιού και μακράς διάρκειας γλυκόπικρη και
ελάχιστα πικάντικη επίγευση. Ομολογώ πως στην αρχή είχα κάποιες επιφυλάξεις για
το πώς θα ήταν μια αγγλική Trappist μπύρα, όμως αποδείχθηκαν αβάσιμες σχεδόν με την πρώτη αίσθηση στη μύτη.
Πηγή: www.bbc.com
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου