Paulaner Salvator

Αγαπημένο μου μπυρολόγιο ημέρα 75, Paulaner Salvator, Γερμανική doppelbock με 7,9% αλκοόλ από την Paulaner Brauerei, ιδρυθείσα το 1634 στο Μόναχο. Το όνομα του ζυθοποιείου Paulaner αναφέρεται στο τάγμα των μοναχών που διέμεναν στο Neuhauser Straße στο Μόναχο και αποτελούσαν μέρος του τάγματος του Αγ. Φραγκίσκου της Πάολα. Οι μοναχοί ξεκίνησαν να παράγουν μπύρα από το 1634 για προσωπική τους χρήση. Ό,τι περίσσευε το διοχέτευαν στους φτωχούς ή ακόμη και στις τοπικές ταβέρνες. Όταν όμως ο κόσμος άρχισε να ζητάει τη συγκεκριμένη μπύρα (starkbier) οι ιδιωτικές ζυθοποιίες κατηγόρησαν τους μοναχούς για αθέμιτο ανταγωνισμό. Αυτές οι διαμαρτυρίες έγιναν γραπτώς το 1634 και αποτελούν το πρώτο τεκμήριο για την παρασκευή μπύρας από τους μοναχούς του Saint Francis of Paola (Αγ. Φραγκίσκος ο Paulaner). Το 1780 οι μοναχοί παίρνουν επίσημα την άδεια παραγωγής μπύρας Paulaner γνωστής πια σε όλη την Ευρώπη. Το 1806 ο Franz Xaver Zacherl ανανεώνει πλήρως τη ζυθοποιία και της δίνει το όνομά του: “Zacherlbrew”. To 1928 η ζυθοποιία ενώνεται με την Gebrüder Thomas Βrewery και έτσι δημιουργείται η Paulaner Salvator Thomas Bräu. Η "Paulaner Salvator" ήταν το "υγρό ψωμί" των μοναχών. Αυτή η ιδιαίτερη ονομασία δόθηκε κατά τη διάρκεια της νηστείας των μοναχών την περίοδο της Σαρακοστής. Ο διασημότερος ζυθοποιός τους ήταν ο αδελφός Βαρνάβας, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής της ζυθοποιίας στο μοναστήρι Paulaner το 1773. Η αρχική συνταγή του είναι σήμερα σχεδόν η ίδια όπως ήταν την εποχή του Βαρνάβα. Η μπύρα ονομάστηκε "Salvator", προς τιμήν του Σωτήρα τους, και έγινε παράδοση.

Σήμερα, η Paulaner Salvator είναι το σημείο αναφοράς για τη ζυθοποιία ως "Doppelbock". Η ονομασία "Doppelbock" εμφανίστηκε στο τέλος του δέκατου όγδοου αιώνα, ως μια ισχυρή παραλλαγή τύπου lager και συνήθως είναι οι μπύρες που περιέχουν υψηλές ποσότητες αλκοόλ. Συνήθως κυμαίνονται από 7%, ενώ μερικές "Doppelbocks" μπορεί να ανέλθουν σε 13%.

Η Paulaner Salvator έχει χρώμα σκούρο καφεκόκκινο, με πυκνό εκρού αφρό μέτριας διάρκειας. Η μυρωδιά της είναι πολύ ισχυρή και διακριτική, έχοντας πολλά χαρακτηριστικά από πουτίγκα Χριστουγέννων, βύνη, ζύμη, καραμέλα, καρυκεύματα και κονιάκ. Η γεύση της βύνης είναι πληθωρική σε συνδυασμό με την εκπληκτική ξηρότητα και το γεμάτο σώμα, γλυκιά, έντονα σταρένια και φρουτώδης. Το τελείωμα είναι πικρό, ελαφρά μεταλλικό με πλούσιο άρωμα βύνης. 

Πηγή: www.beeroskopio.com